Duoshow with Simon Schrikker and Aquil Copier
Muziek werd voorheen beluisterd op cd-speler. Daarna werden het mp3’s en tegenwoordig wordt muziek meestal gestreamd via het internet. B-kantjes van singles zijn inmiddels niet meer aan de orde. Dat stamt nog uit de tijd dat muziek uitkwam op vinyl. De artiest had een volledige langspeelplaat (33 toeren) gemaakt en om deze aan het grote publiek bekent te maken maakte ze een singeltje waarvan de A-kant op de radio gedraaid kon worden. Een 48 toeren schijfje met twee kanten, en dus twee liedjes. Het commerciele hit-nummer op de A-kant en op de B-kant stond vaak een liedje dat niet op de Lp stond. Meestal was de B-kant muzikaal het meest interessantst.
Je zou kunnen zeggen dat er drie types B-kantjes zijn:
1- een andere versie van de A-kant, bijvoorbeeld een akoestische of instrumentale versie, of een remix;
2- een ander lied van hetzelfde album;
3- een lied dat niet op albums is uitgebracht. (Dit komt het vaakst voor.)
Het komt wel eens voor, dat de B-kant onbedoeld een hit wordt ten koste van de A-kant. Een voorbeeld hiervan is Spooky’s day off van Swinging Soul Machine (A-kant: Nobody wants you). Soms blijkt een B-kant meer hitpotentie te hebben dan zijn A-kant en komt het nummer alsnog op single uit. De vogeltjesdans van De Electronica’s is daar een voorbeeld van. Verschillende artiesten hebben B-kanten later alsnog op single uitgebracht als A-kant, al dan niet in gewijzigde vorm. Yesterday van The Beatles, Sweetest Thing van U2, Like The Way I Do van Melissa Etheridge en Paninaro (95) van de Pet Shop Boys zijn enkele voorbeelden van B-kanten die later alsnog een hit werden als single.
In de schilderkunst bestaat dit fenomeen ook. Het is niet zo dat een schilder alleen maar werk maakt dat de moeite waard is om tentoon te stellen. Meestal laat hij zijn beste werken zien, en meestal is dat in lijn met wat het publiek van de betreffende kunstenaar kent en verwacht. Ook de galeriehouder ziet dit graag zo en laat het liefst de A-kantjes zien, vergelijkbaar met de platenbaas die wil scoren met de hitsingel.
In deze tentoonstelling gaan beide schilders uit van B-kant type 3 waarbij Simon Schrikker uitgaat van uitgewerkte werken die niet in zijn oeuvre passen en Aquil Copier laat experimenten zien die hij nodig heeft om ideeën te ontwikkelen en die uit kunnen groeien tot nieuw werk. In beide gevallen zijn het werken die ze normaal niet zouden tentoonstellen maar toch de moeite waard zijn om aan het publiek te laten zien.
Dit is precair en je zou kunnen stellen dat het dapper is van de schilders om dit werk te laten zien. Dat is ook zo, en wellicht worden deze werken later nog uitgebracht als A-kantjes.
Tentoonstelling van 01-02-2015 t/m 01-03-2015
